Zaterdag 27-02-2016

Weer een gebroken nacht omdat mijn lichaam maar niet kan wennen aan de warmte. Op de een of andere manier kan ik het niet goed verwerken en wordt ik een paar keer per nacht hard zwetend wakker. Toch lijk ik wel genoeg slaap te hebben gehad want ik voel me niet moe. 

We hebben bedacht vandaag lekker rustig aan te doen want morgen wordt het nog druk met Yaan's negende verjaardag en maandag gaan we richting Nederland. In de ochtend lukt het me om toch nog even in slaap te vallen en ik wordt om 9 uur wakker. Vandaag eten we niet echt een ontbijtje maar daar heb ik ook geen probleem mee, ik voel me vol en heb geen trek. 

Aan het einde van de ochtend gaan we bij Aneesh in de (kleine) auto met Aan en Miriam om een grote koffer te kopen waar we al onze gekochte beelden in kunnen vervoeren. Antoon heeft Aneesh al gevraagd zachtjes te rijden maar onderweg krijgt hij toch een paar keer een hartverzakking door vrachtwagens en bussen die met een flinke vaart recht op ons af komen. Miriam zit voorin en probeert Aneesh ervan te overtuigen hoe onprettig Antoon de rijstijl vindt en Aneesh doet ook wel zijn best om deze aan te passen maar dat werkt gewoon niet zo hier. Daarnaast is het een autootje dat ondanks dat hij klein en een beetje gammel is toch nog behoorlijk kan scheuren. Antoon is in ieder geval blij dat hij uit kan stappen bij het tassenwinkeltje. De koffer is goedkoop maar hoeft het ook enkel deze terugreis vol te houden dus het hoeft niet van de beste kwaliteit te zijn. We vouwen onszelf om de gigantische koffer in de auto en rijden verder richting Aneesh zijn jongere broertje die de kappersvak van zijn vader heeft overgenomen. Antoon laat zich knippen en al heeft deze jongen een antieke schaar in zijn handen, hij weet er een leuke model in te krijgen. Hij heeft bij Aneesh al aangegeven dat hij geen geld wil van de broer van Miriam, maar wanneer hij klaar is bedanken we hem, stopt Antoon toch 200 roepie in zijn borstzak en lopen we snel weg. 

Omdat we zin hebben in iets lekkers rijden we langs een bakker waar Miriam. En Aneesh wel vaker zitten. Ik bestel me een heerlijke brunch en geniet daarnaast van verse ananas sap (wat ik echt ga missen in NL).
Aneesh wil na het eten even langs zijn moeder om een sausje op te halen die zij en haar moeder zelf maken. Het is een klein stenen huisje met niet echt veel ruimte of aankleding maar Miriam legt uit dat ze nog niet zo lang geleden alleen maar een houten hutje hadden dus ze zijn er heel blij mee. Zijn moeder en oma begroeten ons breed glimlachend. Ook zijn broertje is thuis en geeft ons een hand. Yaan is al helemaal ingeburgerd hier en zoekt direct een plaatsje op het bedframe voor de tv. Het is gaaf om te zien hoe zij zich 'thuis' voelt en hoe vrolijk deze familie op haar reageert. Grootmoeder vraagt ons direct of we wat te eten willen maar dat is niet meer nodig omdat we net wat hebben gehad. We drinken wel Chai en krijgen chipjes. We blijven een tijdje zitten en kletsen. 
Na ik wat denk een uurtje is geweest gaan we weer in de auto richting huis. Eerst even langs een paar winkeltjes, zoals Aneesh elke dag doet, om eten voor hunzelf en de dieren te halen. Antoon is inmiddels één grote stressvol door het verkeer en de rijstijl van Aneesh. In de auto is hij niet meer fatsoenlijk aanspreekbaar en wanneer hij uitstapt laat hij mij zijn handen zien die flink heen en weer schudden van angst. Gelukkig stoppen we af en toe zodat hij bij kan komen. Naast de groentewinkel van Ansel koopt Antoon een wikkeldoek zodat hij van Aneesh kan leren hoe hij dit kan dragen. Het ziet er gaaf uit die twee zo naast elkaar. Antoon voelt zich inmiddels wat onwel worden doordat het enorm heet is, hij te weinig heeft gedronken en daarnaast veel stress heeft ervaren. Ik koop voor hem een koude fles water en hij gaat even in de schaduw zitten, zo wordt het wat beter.
Wanneer we thuis zijn gaat Antoon even op bed liggen om weer tot rust te komen, dat helpt en binnen de kortste keren is hij weer de oude.
We zijn inmiddels al aan het einde van de middag en we hangen gewoon lekker wat rond in het huis. Ik heb een paar leuke en interessante gesprekken met Miriam waar eerder nog nooit de mogelijkheid of de tijd voor is geweest. Fijn om haar op deze manier beter te leren kennen. Wanneer het schemerig begint te worden gaat Miriam even met Yaan naar de bank en de supermarkt om eten te kopen voor vanavond. Aneesh is al weg met een vriend in de riksja naar Cochin om zijn konijnen te verkopen en nieuwe terug te krijgen. Dit is een hobby van hem waar hij ook een klein beetje geld voor krijgt. Hij verzorgd zijn dieren goed. Haalt elke dag verse groenten en vlees voor de konijnen, cavia's en honden.

Niet veel later dan Miriam en Yaan komt ook Aneesh thuis. Miriam maakt een heerlijke Indiase maaltijd voor ons die absoluut niet spicy is dus ik geniet met volle teugen! Na het eten help ik even met de afwas omdat ik het gevoel heb dat ze al zoveel rennen om ons verblijf zo aangenaam te maken. Dan kan ik in ieder geval iets doen. 
Omdat het avondeten meestal iets later is vanwege de hitte, is het na de afwas al bijna tijd om te gaan slapen. Ik ben alleen nog niet moe dus lees nog een stuk in het Engelse boek dat ik heb meegenomen van Kodaikanal. Antoon valt naast mij in slaap en het is inmiddels 00:30 uur dus ik ga ook maar slapen.