Eerste ervaringen India (2)

23:00
Na een hele dag in Mumbai hebben we besloten toch morgen te vertrekken naar Goa. Antoon vindt de ervaring in Mumbai prima maar wil hier zeker niet langer blijven. Het zou mij niet uitmaken, ik vind alles tof dus ik pas me aan. Na wat te hebben geslapen zijn we richting het treinstation Panvel gegaan met een van de tientallen Riksja's die overal te vinden zijn. De chauffeur wist in eerste instantie niet waar we heen wilden maar na een paar andere mannen te hebben gesproken kon hij ons wegbrengen. De man van het hotel had ons een prijsindicatie gegeven van 120 roepie voor deze rit. De chauffeur was ervan overtuigd dat het 150 moest zijn, natuurlijk omdat wij toeristen zijn, en wij hadden geen zin om er tegenin te gaan. Het was een rit van ongeveer 25 minuten. Op het station was het even zoeken naar het juiste loket. De man die ons hielp was nors maar verschafte ons wel van de juiste informatie. We moesten een formulier invullen, wat tamelijk verwarrend was, en uitleggen waarom we naar Goa wilden. De man sprak Engels maar zoals de meesten hier was hij toch lastig te verstaan. Alsof ze, net als wij Twentenaren, woorden maar half uitspreken en de rest binnensmonds verder brabbelen. Na een lastige conversatie hadden we dan toch ons ticket (natuurlijk weer voor meer dan aangegeven). We vertellen morgenochtend en hebben een plaats in de sleepingtrain (S5).
Buiten het station was het weer druk. Allemaal marktkraampjes met mensen die hun eten en producten willen verkopen. Af en toe komen er kinderen naar je toe die om geld vragen. Ik vond dat lastig want ik had nog niet genoeg wisselgeld dus alleen maar briefjes van 100 etc. Morgen zal ik zorgen voor meer briefjes van 10 roepie zodat ik die kids wat kan geven. Het wandelen was indrukwekkend omdat we midden in de mensenmassa liepen zonder een enkele toerist te zien. We hebben gegeten in een restaurantje waar we een aantal lokale mensen zagen zitten. In NL zou je zo'n tent direct voorbij lopen en daarna even bellen naar de inspectie zodat deze direct gesloten wordt en er geen mensen zouden sterven van een of andere ziekte. Maar hier zijn we gaan zitten en hebben we genoten van heerlijke rijst gekruid met spices waar de meeste Nederlanders nog nooit van hebben gehoord, ik in ieder geval niet. We bestellen geen vlees en drinken niet van het water dat ze ons geven. Toch ben ik benieuwd of we morgen, tijdens de treinreis last krijgen van onze darmen. We zullen zien. Na het eten zijn we met een riksja weer naar het hotel gegaan. Oo deze chauffeur moest 10x vragen waar hij moest zijn. Toch gek als je bedenkt dat de rit ongeveer 8 km is.. We hebben onze spullen in het hotel gelegd en zijn naar de supermarkt een paar honderd meter verderop gelopen. Onderweg hebben moesten we meerdere malen rennen om niet aangereden te worden op kruispunten waar geen oversteekplaats te zien is. Het is bijna onmogelijk om een moment te vinden waarop je over kunt steken omdat de voertuigen overal vandaan schieten (ook vanuit de verkeerde richting!). Na een paar keer rennen kwam ik tot de ontdekking dat je het beste naast of achter de locals aan kunt lopen. Die bewegen zich zo soepel door het verkeer zonder 1x te rennen óf te stoppen dat je je afvraagt wanneer je de eerste aanrijding zult meemaken. Toch gaat het verrassend goed dus met een paar lichte paniekaanvallen lopen we toch maar braaf achter ze aan. Onderweg wordt je door iedereen aangestaard zoals wij in NL zouden doen als er een groep carnavalsmensen over straat zou lopen in de zomer. Ik kijk nog een paar keer naar mijzelf en Antoon en vraag me af wat, behalve het hoedje van Antoon, zo lachwekkend is aan onze verschijning. Misschien zijn het de blote witte benen van Antoon of mijn t-shirt die niet tot aan de knieën reikt.. Afgezien van dat had ik het idee dat we best goed ons best hadden gedaan zo 'normaal' mogelijk te zijn. Voordat we de winkel in mogen worden we gefouilleerd door de bewakers, we mogen ook geen tas meenemen maar dat wisten we al dus die hebben we in het hotel gelaten. De winkel blijkt groter te zijn dan we dachten en ik kan zelfs mijn eerste Indiase outfit kopen. We kopen wat eten waarvan we zeker zijn dat we het kunnen verdragen omdat we niet zeker zijn of we (goed) eten kunnen kopen in de trein. Terug in het hotel leggen we de spullen weg en gaan we eten. Tijdens het eten overleggen we hoe de dag van morgen eruit gaat zien en waar we het beste kunnen slapen. De man van het restaurant is erg vriendelijk en helpt ons met verschillende opties voor hotels in Goa. Waarschijnlijk had hij inslag rijker ingeschat want de opties waren ook direct de duurste dus uiteindelijk hebben we zelf nog even verder gezocht.  Morgen zullen we aankomen in Mormugoa en gaan we slapen in een hotel in Vasco da Gama, een dorp/stad verderop. Vanuit daar willen de de dag daarop verder reizen maar omdat de treinreis 12 uur duurt en wij in de avond aankomen willen we nu dit vastzetten voor het gemak. Door de slechte WiFiverbinding duurde het plannen veel langer dan bedacht dus uiteindelijk gingen we toch laat slapen, gelukkig kunnen we morgen, wanneer we willen, slapen in de trein.