Dag 2

11:55
We zitten al een paar uur in de trein richting Goa. 8:30 uur zou deze vertrekken van Panvel maar uiteindelijk vertrokken we rond 9:15 uur. Grappig want het begon ook pas druk te worden op het perron rond die tijd dus de locals hadden daar al rekening mee gehouden in hun planning. Op het perron liep een jongetje van een jaar of 2 naar mij toe. Hij begon zeer enthousiast en charmant te kletsen, super schattig. Net toen ik dacht dat ik er een nieuw vriendje bij had kwam zijn zusje (nog 6) aan de hand van haar grootmoeder naar me toe gelopen. Het jongetje was op ons af gestuurd om het eerste contact te leggen zodat we ingeplamd waren zodra de hand opging voor geld. Achja, en dan nóg, je voelt je bijna schuldig dat je ze 'maar' 10 roepie geeft. Ze zijn dankbaar en vervolgen hun weg. Met wat rondvragen aan studenten vinden we ons perron. Wachtend op de trein beginnen we aan ons ontbijt wat het hotel voor ons gepakt heeft. Ik neem een hap van een sandwich dat op het oog lekker lijkt en raak toch vertwijfeld door de ondefinieerbare smaak. Door mijn getwijfel hoeft Antoon zijn sandwich ook niet meer. Ik breng het naar de kinderen die ik boven het perron heb zien spelen. Gelukkig hebben we ons hierop voorbereidt en kan ik mijn maag tevredenstellen met een toast en honing. Ik maak een paar indrukwekkende foto's van het tafereel op het perron. Eenmaal in de trein blijkt het toch vrij simpel om je zitpek te vinden. Het is een oude, gammele trein en de zitplekken zijn niet optimaal maar je kan er zitten en liggen dus wij zijn tevreden. We ontmoeten een groepje mensen in de trein die ook naar Goa moeten en raken aan de praat. Het zijn twee stelletjes in de leeftijd van mijn ouders. 1 vrouw, Rosie, zit op de praatstoel en verteld ons over de Indiase cultuur waar wij geboeid naar luisteren. Rosie heeft drie dochters waarvan de oudste 26 is en gaat trouwen. Een love-marriage die door hun goedgekeurd is, verteld ze met een trotse blik in haar gezicht. Zij zelf is gekoppeld Maarja de jeugd van tegenwoordig zet zich af van deze tradities. Ze komt uit Goa maar woont vanwege haar werk in Mumbai met haar gezin. Nu gaan ze een paar dagen naar Goa om familie te bezoeken. De eerste keer dat ze haar kinderen alleen in huis achterlaat dus ze vindt het spannend. Het andere koppel is net uitgestapt en Antoon is inmiddels op het bedje boven mij gaan liggen. Ik geniet van de warmte, het geklets en het uitzicht.
22:25
Chillend op bed kijk ik terug op een indrukwekkende dag. Door alle indrukken 
Iijkt het alsof we al twee weken hier rondlopen! Rond 20:00 uur zijn we aangekomen op Madgaon, de laatste halte van de trein. Rosie en haar man zijn een half uur eerder uitgestapt. De reis was heel goed te doen. We konden liggen wanneer we wilden en er was zoveel te zien en te beleven dat de uren voorbij vlogen. Ik heb goed kunnen oefenen met het fototoestel met alle bijzondere taferelen onderweg. Gister hebben we de route van Madgaon naar het geboekte hotel bekeken en dat bleek (volgens hun website) op loopafstand. Omdat het donker was hebben we een riksja aangehouden om ons daarheen te brengen. De chauffeur wist de weg niet maar dat baarde ons geen zorgen want daar waren we er al meer van tegen gekomen. Na een paar keer vragen gaf hij aan dat ons hotel wel 35 km verder lag. Hij zei 'maar dat maakt niet uit, ik breng je wel'. Toen we hem achterna liepen naar de riksja vroeg Antoon hoeveel dat zou kosten '2000 roepie' zie de beste man (€33.- euro!). Euh nee bedankt, we kijken wel even verder meneer.. De meneer riep ons nog achterna dat we het nergens goedkoper konden vinden, zeker niet bij de auto-taxi's. Nouja, gelukkig hebben we ons reisboek en zijn we niet geheel onbekend met deze tactieken. Toch moeten we nog wel wat oefenen want bij de derde auto zijn we ingestapt voor €900 wat nog steeds veelteveel is maar hij had al van onze gezichten afgelezen dat we geen zin meer hadden lang daar te blijven staan. In de auto hebben we onszelf beloofd de volgende keer meer tijd te nemen en ons niet meer te laten afschepen. Al met al hebben we toch een rit gemaakt van een uur en kwamen we ergens uit waar ons navigatiesysteem ons niet naartoe had gestuurd dus we waren deze meneer dankbaar. Onze bedden zijn schoon en wij, na een lange douche, ook dus we zijn tevreden. Morgen gaan we richting het strand en zoeken we een mooie slaapplek aan de zee.