Dinsdag 16-02-2016

Antoon heeft een slechte nacht gehad waarin hij zich wat misselijk voelde en last had van het lawaai buiten. Gelukkig is hij niet echt ziek geweest. Ik heb mijn oordopjes vannacht ingedaan zodat het geluid van de vroege treinen die langs het station denderden en hun toeter lieten klinken wat afgestompt werd. Het slapen op het treinstation bleek toch een minder goed idee omdat de geluiden van de treinen erg luid zijn. Desalniettemin vond ik de ervaring leuk, heb ik gelukkig goed geslapen en ik neem mij voor om Antoon de dag door te slepen. Veel hoeft hij vandaag niet te doen want het is onze reisdag! We willen een flink stuk reizen om weer in een mooi natuurgebied terecht te komen. Morgen kunnen we aankomen in Elephant Valley vlakbij Kodaikanal waar we voor drie nachten gereserveerd hebben. Hopelijk kunnen we vanavond in hetzelfde gebied terecht komen. Antoon geeft aan dat hij alle harde geluiden erg moeilijk kan verwerken (combinatie van vermoeidheid en het niet gewend zijn aan de indrukken) dus daar gaan we vandaag rekening mee proberen te houden.
Om 08:15 vertrekt onze trein richting Coimbatore, een hele grote stad in Tamil Nadu, aan de grens van Kerala. Vanuit daar laten we ons door een riksja naar het busstation brengen die ons verder zal vervoeren richting eerst Pollachi en daarna Palani. 
In Palani stappen we uit voor de volgende bus die ons de bergen in zal brengen. Hier besluiten we dat we vandaag al gaan proberen in Elephant Valley terecht te komen zodat we zeker zijn van een mooie slaapplek voor vannacht.
Dit busstation is super groot en er hebben zich heel veel arme mensen verzameld. Zo veel hebben we er deze reis nog niet bij elkaar gezien. Sommige mensen zijn zó mager, anderen zien er op een andere manier heel ongezond uit. We geven her en der wat geld aan mensen die erom vragen.
Het vinden van de bus richting het kleine bergdorpje Perumal Malai is met behulp van locale mensen zo gebeurd. Wat opvalt is dat ze je allemaal behulpzaam de weg wijzen maar ze wijzen wel alleen één richting op ipv dat ze je de gehele route uitleggen. Zo moet je op elke plek, met meer afslag mogelijkheden, nog een keer vragen waar de bus die jij zoekt zich bevindt. Deze keer stappen we in een kleinere bus die, wederom, helemaal vol zit. Vanaf hier is het 50 km naar het dorpje en we denken er dan ook binnen 1 á 2 uur te zijn. In de eerste 30 min zoek ik ons resort via Antoon's mobiel op en boek ik een extra nacht bij met mijn creditcard. Uiteindelijk duurt de rit bijna 4 uur doordat we bijna non-stop aan het klimmen zijn tegen de berg. Onderweg heb ik de mooiste uitzichtpunten tot nu toe gezien, zelfs wanneer ik de rit van gister in de trein daarbij meereken. We stoppen één keer op de route bij een klein barretje waar iedereen koffie of chai (Indiase thee: mierzoet met een flinke scheut melk) haalt. Ook neemt de bus één keer een kleine afslag, een doodlopend zandpad in, die na 15 min rijden langs flinke afgronden eindigt bij een mini dorpje op de top van een heuvel. Mensen stappen uit en de bus keert op het smalle stukje om zijn weg te vervolgen. We vertrouwen de locals erop dat ze ons zullen waarschuwen wanneer we bij ons eindpunt zijn beland, en dit doen ze keurig. We komen aan in Perumal Malai, een klein dorpje tussen twee bergen met enkele hotels. Vanaf hier moet het volgens de website van ons resort nog 8 km zijn dus we kunnen nu met gemak een taxi vragen ons erheen te brengen. De taxi chauffeur vraagt 300 roepie, wat ik wat veel vind, maar het blijkt dat de weg er erg beroerd bij ligt dus we zijn nog best lang bezig er te komen. Het is een weg die ons weer naar beneden brengt. Aan het einde staan een paar huisjes en wanneer we rechts afslaan komen we op het terrein van het resort 'Elephant Valley' van de Dune Eco Group. Hier zullen we vier nachten blijven dus we hebben alle tijd om de super mooie omgeving te ontdekken.
We worden naar de 'Hilltop' cottage gebracht waar we vannacht zullen slapen. Voor morgen en overmorgen nacht hebben we (al een paar maanden geleden) een tent geboekt en daarna slapen we een nacht in de boomhut boven de rivier. De cottage is erg mooi. Luxe en ouderwets tegelijk met een prachtig uitzicht op het dal met de rivier en de bergen helemaal rond om ons heen. Dit uitzicht kunnen we zowel in ons kleine achtertuintje met veranda bekijken dan wel liggend in ons (grote, zachte en schone) bed.
Het is laat in de middag wanneer we aankomen en we hebben vandaag allebei niet meer gegeten dan een paar hapjes van een soort harde oliebol, dus we hebben behoorlijk trek. We lunchen daarom in het Eco restaurant van het resort en genieten van een heerlijke sandwich. De medewerker geeft aan dat het resort in totaal 24 hectare grond bezit waar vooral koffie op verbouwd wordt. Na het eten verkennen we het terrein en bedenken ons dat we morgen een mooie wandeling gaan maken. Later op de avond eten we hier ook ons avondeten waarvan het grootste deel van het voedsel dat op ons bord ligt binnen het resort verbouwd wordt.
Wanneer het kampvuurtje begint te smeulen en de geluiden van de nacht om ons heen galmen vertrekken we richting onze cottage. Op bed kijken we op de iPad de film af waar we eerder aan begonnen zijn en daarna vallen we allebei tevreden in een diepe vaste slaap.