vrijdag 05-02-2016

Bedankt voor jullie leuke/ lieve reacties! We lezen ze allemaal..
07:35 Het zat eraan te komen... Antoon is het eerste slachtoffer van de Indiase keuken. Wat een nacht! Gisteren super scherp eten gehad en of het nu daaraan lag of dat de vis of kip niet goed was; Antoon heeft een onwijs beroerde nacht gehad. Het lichaam heeft zo zijn manieren om voedsel wat slecht is linea recta weer eruit te gooien en ik kan je vertellen, dat is geen fijn aanzicht! Ik zal jullie de verdere details en foto's besparen.
Vandaag is onze reisdag en we moeten eigenlijk om 10:00 uur uitchecken maar ik heb dit weten te rekken tot 11:00 uur zodat Antoon nog wat slaap krijgt. Ik wacht met het ontbijt, wie weet kunnen we zo samen nog wat eten voordat we vertrekken. Gek dat ik me goed voel, ik heb hetzelfde voedsel gehad. Als je erin geloofd, zou je bijna denken dat die Ayurvedische dokter van gister wat met Antoon heeft uitgevoerd... Tegen beter weten in blijf ik duimen dat deze Indiase oorlogsaanval mijn lichaam niet treft.
Met muziek in mijn oren kijk ik op het strandbed naar de rustige zee. En komt (weer) een verkoopmeisje op me af. Ze doet me denken aan Ayla en ik vraag haar hoe oud ze is. Goed gegokt; 15 jaar. Ze gaat niet naar school maar helpt haar familie met het verkopen van spulletjes in de winkel en op het strand. Deze meisjes (soms nog jonger) lopen de hele dag heen en weer om toeristen bijna te smeken wat van hun te kopen. Ze hebben al op jonge leeftijd geleerd hoe ze toeristen moeten benaderen en hoe ze charmant kunnen zijn. Hoe vaak ze al tegen mij hebben gezegd 'i Like your skin madam, it's like a chicken' (bedoeld als een compliment!). Ik heb medelijden met deze kinderen waarvan nu al bekend is wat ze later zullen doen in hun volwassen leven, maar het is hun leven en daar kan ik niets aan veranderen.
19:12
Rond 9 uur ben ik gaan hardlopen over het strand. Ik voel me al twee dagen rusteloos. Daar heb ik geen Ayurvedische dokter voor nodig, ik weet wat me te doen staat. Een paar keer heen en weer rennen over het uitgerekte, nu nog zowat verlaten, strand.  Wat krachtoefeningen voor de opkomende zon maken het begin van mijn dag perfect. Ik ben gesloopt, deels door het nu al warme weer, en dat voelt goed! 
09:50 terwijl ik zit uit te hijgen komt Antoon aangelopen. Zow wat zie jij er belabberd uit! Hij zegt dat hij zich iets beter voelt maar nog steeds beroerd is. Toch wil hij niet langer op Anjuna beach blijven, we willen weer wat nieuws meemaken. We pakken onze spullen zo langzaam mogelijk in omdat elke beweging potentieel kan eindigen op een flinke kotsbui. Gelukkig, deze keer houdt hij het binnen, dat is een begin. Na een stukje lopen pakken we direct een taxi richting Panjim. De chauffeur heeft nu alle mogelijkheid ons af te zetten omdat het ons nu even niet interesseert. Ondertussen zoek ik in Antoon's Trotter reisgids een goed hotel op. Ik heb gemerkt dat 'goed' sterk afhankelijk is van je eigen gezondheidsstatus. Het hutje waar we de afgelopen nachten hebben geslapen (en gegeten) voelde voor ons perfect. Totdat Antoon ziek werd en de hele nacht op de ranzige 'badkamer' vloer moest doorbrengen. Nu maar even een hotel met warm water, een airco en een fatsoenlijk bed dus.. Hotel La Grande in Panjim lijkt (volgens de Trotter) aan onze eisen te kunnen voldoen. Helaas is onze Trotter gedrukt in 2013 en is de prijs van het hotel sindsdien tot bijna het dubbele gestegen (vraag me niet waarom??) maar ook nu heeft Antoon de puf niet verder te lopen/zoeken en ik begrijp dat volkomen dus dit wordt ons hotel voor vannacht. Antoon ploft op bed en ik pak wat uit en zoek in de lobby op de iPad of we hier in de buurt ook wat Europees voedsel kunnen vinden zodat Antoon's maag niet nog meer te verduren krijgt. Wanneer Antoon ook beneden komt lopen we samen naar The Black Cheep waar we soep en panini met frietjes bestellen. Antoon eet niet veel maar genoeg en dat geeft mij de kans om mijn maag extra te vullen wat na het sporten van vanochtend geen overbodige luxe is. Om 15:00 uur eten we onze eerste maaltijd van vandaag en dat verkeerde ritme voelen we allebei in onze spieren.
Na het eten lopen we richting het busstation omdat ik nog steeds mijn mobiel op moet halen in het hotel in Vasco Da Gama, het dorp 20 km verderop. Onderweg komen we in een bijzondere winkel waar ze antieke, zeer kostbare beelden verkopen. Veel is te duur maar we vinden een betaalbaar beeld wat we beiden heel mooi vinden en besluiten het te kopen als aandenken voor deze reis. Nu naar de bus. De bussen rijden hier af en aan en met een beetje vragen is het niet moeilijk de juiste bus te vinden. Even is het weer spannend of Antoon zijn net doorgeslikte voedsel binnen kan houden, wat hem (heel knap!) nog lukt ook. Nou.. Ik weet wel dat ik alles er weer 'vrolijk' uit had gegooid door de rijstijl van de buschauffeur (wat deels ook komt doordat de bus bijna antiek is)! Aangekomen bij het hotel krijg ik direct mijn mobiel van de medewerkster. Ik geef 100 roepie als dank maar ze wil het niet hebben. Omdat ik ze mijn dankbaarheid wil tonen laat ik het toch eigenwijs achter op de balie. Terug... wéér met de bus, hetzelfde liedje met Antoon. In de bus zit een klein meiske die ons 'blanke mensen' toch wel heel interessant vind. Ze is wat verlegen maar voordat we het weten zitten we verstopspelletjes te doen op de banken van de bus. Dit keer nemen we vanuit het busstation in Panjim direct een riksja terug naar ons hotel zodat we dat stuk niet (weer) hoeven te lopen. Ik laat Antoon dit keer achter in het hotel om zelf nog wat boodschappen te halen. Er is een supermarkt maar ze verkopen alleen voorverpakt/bewerkt voedsel wat 9 van de 10 keer zeker een paar maanden over datum is. Ons avondeten zijn koekjes, chips en noedels maar we hebben allebei geen zin meer om ons daar druk over te maken. Morgen nog een dag.. Met de carnaval waar we voor gekomen zijn! Vanavond een filmpje kijken op de tv van de hotelkamer, wij komen ons bed niet meer uit.