Woensdag 03-02-2016

09:08
Wakker en ontbeten. Natuurlijk heb ik een Indiaas ontbijt gekozen: puri bhaji, een soort curry gerecht met brood. Best heftig op een lege maag maar man man wat lekker zeg! Ik zou willen dat ik het eten ook zo kon beschrijven dat mijn smaakpupillen er straks thuis ook nog van kunnen genieten! Maar waarschijnlijk is het enige wat mij thuis nog zal herinneren aan het eten hier de extra kilo's die ik hier heb verzameld. Op de achtergrond klinkt nog steeds de muziek van de raveparty waar wij gisteravond naartoe zijn gelokt uit nieuwsgierigheid. Rond 21:00 uur zijn we die kant op gewandeld. Onderweg, bij bijna elk verkooptentje, weer talloze drugs aangeboden gekregen; hash, wiet, cocaïne, heroïne, xtc etc etc. Toeristen zullen het spul, ondanks alle waarschuwingen, blijkbaar veel kopen want alle Indiase mensen hier lijken het te hebben. Op de raveparty aangekomen kan ik me ineens voorstellen waarom mensen drugs zouden willen gebruiken. De beat knalt door al je organen heen en je raakt in een soort trance waardoor je er helemaal in opgaat. Dat gevoel samen met de invloed van drugs en/of drank in je lichaam is vast een bijzondere ervaring. Daarnaast kan je er ook niet lang blijven zonder drugs want op een gegeven moment is je energie door alle prikkels uit je weg gezogen. Wij beginnen er niet aan dus om 23:15 uur vertrokken wij weer richting onze slaapplek, alle in zichzelf gekeerde, dansende feestgangers achterlatend. Met de beat dreunend door ons huisje val ik tevreden in slaap. Vanochtend wakker geworden door een iets te enthousiaste feestganger die de effecten van drank en drugs luidruchtig in de wc gooide. Met dat ik deze laatste zin schrijf is de raveparty tot zijn eind gekomen. De laatste feestgangers zullen nu wel hun bed, of het strand opzoeken om hun roes uit te slapen. Wij gaan genieten van de dag die voor ons ligt.

14:43
We zijn naar Anjuna gereisd om de grote woensdag-markt te zien die in alle reissites- en boeken aangeschreven wordt vanwege de omvang. Het is inderdaad een enorme markt met tal van kraampjes met kleine tot grote en goedkope tot dure producten. Om ons heen wordt er onderhandeld alsof het leven ervan af hangt. Toeristen die het onderhandelen nog niet onder de knie hebben worden afgezet bij het leven en betalen soms wel tot het tiendubbele! Wanneer je hebt onderhandeld maar het nog steeds niet eens bent met de prijs dan loop je chagrijnig weg tot de verkoper je gretig achterna komt en alsnog akkoord gaat met je genoemde prijs. Na een paar keer proberen krijg je er vanzelf handigheid in maar echt aangenaam voelt het niet. Ondertussen lopend tussen alle kleurrijke kraampjes vraag ik me af wanneer Antoon geen geduld meer zal hebben en start met het negeren van alle 'vriendelijke' verkopers die een praatje met hem willen maken. Tot nog toe geeft hij iedereen nog vriendelijk antwoord waardoor de verkopers, ook al zegt hij 'no thank you', gebruik denken te kunnen maken van het korte contact dat er is ontstaan. Tevens lopen hier mannetjes rond die zonder het te vragen een wattenstaafje in je oor drukken. Alleen bij mannen dus ook hier is Antoon een paar keer de klos. Bij de derde keer raak ik geïrriteerd en schrikt de meneer van mijn harde 'NO' met een slabeweging naar de hand die zich al gevaarlijk dicht bij Antoon's oor bevindt. Blijkbaar werkt dit het beste want hij loopt direct de andere kant op. Het zijn de culturele verschillen die steeds meer zichtbaar worden.
De plek waar wij slapen blijkt ook een zeer aangename eettent dus wederom hebben we hier een gerecht gekozen van hun zeer diverse menukaart. We doen ezeltjeprik want naast dat we alles willen proberen wat er hier te eten valt zijn de gerechten ook vaak in Hindi geschreven dus heb je geen idee wat je besteld. Het is een soort Russisch roulette want af en toe heb je een gerecht waarmee je vuur kunt spuwen, maar dat hoort erbij hier in India

19:37
Na het eten lekker uitbuiken in het zeewater. De golven zijn redelijk hoog waardoor je af en toe erdoorheen moet duiken om niet uitgespuwd te worden op het strand. Strandwachters zijn er wel maar sporadisch en lijken vooral druk met het checken van schaars geklede meiden. Die Indiase mannen kijken hier hun ogen uit, ze hebben nog net hun tong niet uit de mond bij het aanzicht van al die blanke vrouwenlichamen. Af en toe zie je groepjes Indiase mannen zich over het strand verplaatsen met fototoestellen in hun hand. Laten we zeggen dat de kiekjes die ze maken vast niet voor in het familie-album zijn.
Vanmiddag toch nog maar een keer terug gegaan naar de markt omdat we wat leuks wilden kopen maar nog niets naar redelijke prijs konden vinden. De markt liep op zijn einde en verkopers wilden hun laatste spulletjes nog even verkopen dus uitgelezen kans om die mooie leren tas te kopen die Antoon vanochtend had gezien. De verkoper vroeg 3000 roepie maar toen hij door had dat we twijfelden zei hij dat hij een 'special price' kon maken voor ons. Toen wij op 1000 gingen zitten was hij wat geïrriteerd.. Blijkbaar was dat wat te laag, een deal van 2500 kwam ons tegemoet. 1500 roepie, laatste bod. Meneer was niet blij met ons. Goed, dan gaan we. Een kraampje verder riep hij ons terug en zei dat we zijn hele winkel mochten hebben als we een tas zo goedkoop konden vinden, we moesten met een redelijk bod komen. Nee, 1500 laatste bod. Weer zijn we weg gelopen. Net toen we dachten dat hij ons had laten gaan, kwam hij een paar honderd meter verder uit een steegje, nou goed dan 1500 roepie. Mooie tas voor 25 euro.. Antoon blij, meneer iets minder.
Vandaag rustig dagje gehad. We zitten erover te denken morgen een scootertje te huren om wat verder weg te kunnen. Een scooter of motor is hét vervoersmiddel hier in Goa, ook voor toeristen. Toch heerst er een lichte twijfel door de rijstijl van vooral de locale bevolking die niet goed in te schatten is. Even een nachtje over slapen dus... Maar nu eerst... Op naar de volgende raveparty