Woensdag 10-02-2016

21:27
Deze ochtend verloopt wat minder soepel dan gepland. Het ontbijt is inbegrepen en voldoende, dus dat gedeelte verloopt nog volgens plan. Na het ontbijt willen we via het internet opzoek naar een iets goedkoper hotel in deze buurt. Na anderhalf uur verschillende dingen proberen komen we tot de conclusie dat het internet te traag en te onvoorspelbaar is om verder te zoeken. We besluiten met al onze spullen richting Halebid te gaan, de stad van de tempel. Om daar ter plekke maar even te kijken waar we kunnen verblijven. Het valt mij op dat het wat koeler is buiten en dat ik voor de eerste keer deze reis echte witte wolken zie, in plaats van de beige-achtige mist (uitlaatgassen vermengd met stof) die ons hier al bekend is. Wat een verschil qua gevoelstemperatuur geeft het wanneer de wolk de zo'n even bedekt! Ik moet zeggen dat ik dat best aangenaam vindt.
Inmiddels is het 13:00 uur wanneer we in Halebid aankomen en daar baal ik wel een beetje van. We zoeken een ho(s)tel en dumpen er onze spullen. Het hostel is erg goedkoop maar ook verre van comfortabel of schoon dus we gaan hier morgen ook zo snel mogelijk weer weg. Halebid zelf is ook niet prettig om in te zijn. Voor zover dat kan is het hier nóg drukker op de straten dan in de grotere steden en er is immens veel lawaai!
We besluiten eerst richting Chennakeshava Temple, 16 km verderop, te gaan. We nemen een riksja om zo meer te kunnen zijn van de omgeving onderweg maar dat blijkt een vergissing te zijn. Het asfalt van de weg richting de tempel is zo slecht dat de riksja het meerendeel door de berm rijdt met alle gevolgen van dien. We doen een uur over de rit en aan het einde het ik het gevoel dat mijn hele lichaam door een mengmachine is gehaald. De tempel is heeeel indrukwekkend. Het is in 1133 door de dynastie van de Hoysala's gebouwd om de overwinning te gedenken op een naburige stam. De genialiteit en vakmanschap waarmee dit geheel is gebouwd is onvoorstelbaar. Alle zuilen hebben de kleinste details uitgehakt uit 1 stuk marmer. Deze tempel wordt nog gebruikt. Vandaar dat we ook de godsdienstijver van de aanwezigen konden voelen en zien.
Wanneer we de tempel verlaten kopen we nog wat onbekende koekjes bij de plaatselijke bakker en vervolgen we onze weg terug naar Halebid. Dit keer gaan we maar weer gewoon met de bus, wat een stuk comfortabeler is in dit geval. 
Ook in de tempel in Halebid hebben we onze ogen uitgekeken van alle details, die zo mogelijk nóg meer precisie laten zien dan de vorige tempel. Erg indrukwekkend.
Wanneer we weer op de straat lopen besluiten we even naar de basisschool te gaan die we onderweg in de bus hebben gezien. Het is dichtbij dus we lopen het stukje over straat. Ik heb hier het gevoel dat mijn longen maar iets van 20% zuurstof op kunnen nemen door het vele verkeer dat langs ons raast. Bij de basisschool gaan we even aan het hek staan kijken naar de kinderen. Ze doen een sport-spelletje wat wij volwassenen ook al op tv hebben zien spelen. Wij kennen het niet van Nederland. De kinderen krijgen onze aanwezigheid steeds meer door en doen extra hun best om te laten zien wat ze kunnen. De kleinere kinderen (4-6 jaar) staan wat verder weg bij een gebouw aan de linkerkant. We zien er een aantal zwaaien dus zwaaien terug. Dan heeft hun hele groep door dat wij er staan en beginnen ze met z'n allen hard te roepen en te zwaaien, erg schattig! We staan er nog een tijdje en elke keer wanneer ik mijn hoofd hun kant op draai begint de groep weer enthousiast te zwaaien. Af en toe komt er een kindje op ons af die om een pen vraagt. Helaas zijn we daar niet op voorbereidt en hebben we niets bij ons. Iets om te onthouden voor de volgende keer!
We zoeken naar een plekje waar we kunnen eten maar dit stadje blijkt geen restaurant te hebben. We komen daarom uit in de eethoek van het busstation en eten iets heel simpels. Wanneer we terug zijn in het hostel blijkt de stroom uitgevallen te zijn, ook dat nog. Het was al erg smerig op de kamer en nu is het ook nog eens erg benauwd door de warmte en de ventilator die dus niet werkt. We besluiten onze Biezen te pakken en toch maar weer terug te keren naar Hassan, de grotere stad met meet mogelijkheden. Morgen zouden we toch met de bus hierheen moeten om verder te trekken dus het blijft in de goede richting. 
In Hassan lopen we een tijdje en zien we een hostel die niet echt schoon is maar wel beschikt over (koud) water, elektriciteit dus een ventilator en een tv. We besluiten ons hier te settelen en morgen vroeg te vertrekken naar een mooiere en schonere plek.