Zaterdag 13-02

22:00
Vandaag is onze reisdag. We willen een flink stuk afleggen zodat we de grote steden kunnen ontwijken en direct naar een mooi gebied kunnen reizen. Om 9:30 uur zou de riksjachauffeur ons bij de homestay komen ophalen maar hij was een uur te laat dus we hebben daar wat tijd verspilt. Van Kutta rijden we met de bus naar Sultan's Battery. We worden afgezet op een drukke weg waar geen bushalte te zien is dus vragen wat rond waar we zouden moeten zijn. De riksja brengt ons richting een busstation (wat later één van de drie blijkt te zijn) waar een een hele tijd moeten wachten voordat we verder kunnen. De bus die we moeten hebben blijkt pech te hebben en daarbij laten ze het. Pas wanneer wij na een uur wachten zeggen dat we wel een andere manier zoeken om te kunnen reizen, zegt de supervisor ineens dat er toch een bus richting Gudalur zal vertrekken. Ze grijpen een bus van de zijkant van het station en we kunnen instappen. We zijn de enige reizigers en even  denk ik dat ze speciaal voor ons een bus hebben gepakt. Wanneer we bij het andere busstation van de stad aankomen merken we al gauw dat er heel veel mensen zijn die, net als ons, hebben gewacht op de bus. Er komt een flinke stroom mensen, mannen vrouwen en kinderen door elkaar, op de bus afrennen. Ze drukken elkaar weg om eerst te kunnen instappen voor een zitplekje en vergeten daarmee hun gedragscodes tussen verschillende geslachten volledig. Binnen een paar seconden zit de bus afgeladen vol en staan mensen lepeltje-lepeltje ongeacht geslacht. Kinderen die oud genoeg zijn om te kunnen staan hebben echt pech want die worden volledig over het hoofd gezien en geplet.
De busrit duurt drie en een half uur dus ergens kan ik me ook wel voorstellen dat dit wat anders gaat dan in NL. Als je geen zitplekje hebt moet je dus die hele rit op die manier blijven staan. Ik heb Antoon gezegd dat hij deze keer moet blijven zitten. Hij staat tot nu toe elke keer op voor moeders met kinderen en iedereen die boven de 50 is.. Telkens wanneer hij opstaat  nemen de mensen, zonder enige vorm van dankbaarheid te tonen, gretig zijn plekje in beslag en Antoon moet weer een tijd staan.
Het laatste uur van deze rit moet ik zo nodig plassen dat ik maar weinig mee krijg van de super mooie natuur waar we doorheen rijden. Ik ben me aan het concentreren op het ophouden. Wanneer de bus, eindelijk, aankomt in Gudalur laat ik al mijn bagage achter in de bus en sprint ik naar de wc, ik ben net op tijd! Antoon moet ondertussen naast zijn eigen zware tas, wat al een flink karwei is is die smalle gangetjes, ook die van mij uit de bus halen en is niet echt blij wanneer ik weer terugkom.
De bus naar Ooty hebben we zo gevonden. Deze rit duurt weer drie uur en maakt een klim van 250 naar 2260 meter. Tijdens de klim wordt het klimaat steeds kouder tot we uiteindelijk in Ooty aankomen waar mensen jassen, mutsen en sjaals dragen. Onderweg zien we prachtige uitzichten over de heuvels waar we door rijden. Ze zijn veelal bedekt met thee- en koffieplantages. Af en toe zien we een stuk waar het volledige stuk tot aan de top van de heuvel onbegroeid is, als een skipiste in de zomer alleen dan zonder gras. Het blijken net gewonnen stukken te zijn die klaar worden gemaakt voor de plantages. Hoewel het uitzicht prachtig is bedenk ik mij dat alle bebossing moet zijn gekapt om de plantages te realiseren. Plots kan ik Minder genieten van de uitzichtpunten die voor ons opdoemen.
Ook Ooty is een grote stad, al is dat minder zichtbaar door de heuvel waar deze op gebouwd is en door het meer 'Ooty Lake' waar deze omheen gevouwen ligt.
We weten nog niet waar we kunnen overnachten dus lopen naar een homestay die in Antoon's Trotter vermeld staat. Helaas zijn hier net gasten gekomen en zit deze vol. Het hotel daarnaast heeft nog wel kamers en hoewel deze niet schoon is en geen douche heeft kiezen we ervoor om hier te blijven voor vannacht. We leggen onze spullen weg en lopen de stad in voor wat eten. Het vinden van een restaurant blijkt een behoorlijke uitdaging. Ik zie een stel een trap oplopen waar 'restaurant' boven staat en we volgen. We komen in een lelijke vierkante ruimte met tl lichten en nep planten. Toch zitten er veel locale mensen te eten de we besluiten hier snel even een hapje te eten. 
Later op de avond lopen we een beetje door de smalle straatjes van Ooty. Overal winkeltjes met grote uithangborden waardoor het een wirwar van borden en lichtjes is. Op de straten is het druk met mensen. Ook de koeien mengen zich hier weer met deze menigte.

We besluiten morgen vroeg op te staan om een kaartje voor onze trein te kunnen kopen omdat het wel eens heel druk zou kunnen zijn vanwege de zondag. 
Ik doe mijn eigen kussensloop om het met bruine kringen bevlekte kussen en kruip in mijn lakenzak zodat ik de vlekkerige matrashoes niet aan hoef te raken. Welterusten!